Podczas krótkiego wygrzewania szkieł bizmutowo-krzemianowych w wodorze (około 5 min w 375C) przewodnictwo powierzchniowe wzrasta o kilka rzędów wartości. Nośnikiem ładunku w tych próbkach jest hopping elektronowy między zlokalizowanymi stanami w badanej warstwie krzemu, zawierającej małe klastry Bi. Wpływ granul bizmutu na przewodnictwo jest widoczny w drugim stadium redukcji, które zachodzi po redukcji dłuższej niż 4h.

Pewna grupa szkieł tlenkowych poddana procesowi redukcji w atmosferze gorącego wodoru wykazuje gwałtowne zmiany swoich właściwości elektrycznych i optycznych. Szkła ołowiowo-germanianowe, którym poświęcona jest niniejsza praca należą do takich szkieł i charakteryzują się szczególnymi redukcyjnie indukowanymi właściwościami. Wystarczająco długie wygrzewanie prowadzi bowiem do wzrostu przewodnictwa elektrycznego nawet o 12 rzędów...

Zbadano właściwości elektryczne szkieł krzemianowo- bizmutowych zawierających 55 mol% tlenku bizmutu. Uzyskane wyniki potwierdzają jonowy charakter przewodnictwa, za które odpowiedzialne są jony tlenu.