Abstrakt

Od lat 90-tych XX wieku coraz szerszym zainteresowaniem, zarówno w środowisku medycznym jak i analitycznym, cieszą się metody nieinwazyjne polegające na badaniu indukowanej plwociny, kondensatu oddechowego oraz na pomiarze składu powietrza wydychanego. Kondensaty oddechowe zawierają wszystkie substancje, jakie występują w płynie wyściełającym układ oddechowy. Ze względu na stosunkowo prosty skład matrycy są one idealnymi próbkami biologicznymi. Niestety charakteryzują się dwiema podstawowymi wadami:ograniczoną ilością próbki oraz bardzo niskimi poziomami stężeń związków. Wady te mogą zastać zminimalizowane przez dobranie odpowiedniej techniki przygotowania próbki oraz techniki analitycznej oznaczań końcowych. Wyniki analizy tych próbek zapewniają możliwość śledzenia procesów biochemicznych w organizmie w sposób łatwy i całkowicie nieinwazyjny.Izoprostany obecne w EBC powstają w wyniku stresu tlenowego (oksydacyjnego). Jest to stan nierównowagi polegający na zwiększeniu stężenia reaktywnych form tlenu (Reactive Oxygen Species - ROS). Do oznaczania izoprostanów, biomarkerów stresu tlenowego wykorzystywane są głównie techniki immunoanalityczne (np. radioimmunoanaliza lub immunoanaliza enzymatyczna) jednak obserwowany od wielu lat rozwój technik chromatograficznych sprawia, iż to one są wiodącymi metodami zapewniającymi rozdzielenie i identyfikację analitów nawet na bardzo niskim poziomie (pgmL-1).Oznaczanie izoprostanów w kondensatach oddechowych może zapełnić lukę istniejącą w diagnostyce stanów chorobowych takich jak: astma, sarkoidoza lub zapalenie płuc, dając szybką i specyficzna odpowiedź.

Autorzy (4)