Abstrakt

Praca dotyczy integracji drzew i architektury jako formy ochrony przeciwsłonecznej budynku w zabudowie miejskiej. Wykorzystanie zieleni wysokiej jako elementu zacieniającego zabudowę zbadano na przykładzie wybranego układu, tj. ulicy wraz ze szpalerem drzew liściastych wzdłuż każdej z pierzei przy uwarunkowaniach wilgotnego klimatu kontynentalnego. W analizie nasłonecznienia elewacji osłoniętej przez roślinne elementy zacieniające uwzględniono różne warianty odległości zadrzewień od ścian w modelach ulicy o orientacji wschód-zachód i północ-południe oraz o parametrach proporcji H/W równych: 0,2; 0,4; 0,6; 1 i 2. Badania układu wykonano w oparciu o numeryczne metody symulacyjne z wykorzystaniem komponentu godzin nasłonecznienia, który jest dostępny w nakładce Ladybug Tools programu Rhinoceros® 6. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że szpalery drzew liściastych (o badanych parametrach) mogą pełnić rolę rozwiązania alternatywnego bądź uzupełniającego do systemów zacieniających zintegrowanych z budynkami. Skuteczność zieleni w tym zakresie zależy od relacji geometrycznych między zabudową a drzewami oraz od geometrii i orientacji tego modelu względem świata. W pracy przedstawiono również metodę modelowania oraz oceny układów roślinno-architektonicznych z drzewami pod kątem ochrony przeciwsłonecznej zabudowy, którą można wykorzystać jako narzędzie wspomagające projektowanie.

Autor (1)