Abstrakt

FIKS (wystawa zbiorowa) Przemiany współczesnych społeczeństw i zachwianie poczucia bezpieczeństwa mają swoje odbicie w pewnych zachowaniach jednostek. Wynika to nie rzadko z frustracji, poczucia winy lub lęku. Gdzieś tam na innym poziomie świadomości nawykowe mechanizmy obronne niekoniecznie muszą być patologiczne. Codzine rytualy, metody, różnorodność osobistych tarczy, systemów i amuletów, fazy, cykle, niekończący sie kołowrotek. Zwykły rytm spanko- jedzonko- do pracy/na zajęcia/na bezrobocie. Właściwie wszystko ok dopóki ma się pewność, że jeszcze jest to zdrowa rutyna, a nie błędne koło z którego nie można się wyrwać. Klasyczna forma powtarzalności, bo jakoś trzeba żyć. Jednak telefon nie skrolluje się sam co 15 min. Jak zahipnotyzowani nawet nie pamiętamy, kiedy zaczęliśmy grać w grę, gotowi jednak grać do końca, jak orkiestra na Tytanic’u, kolekcjonować naklejki z Biedronki, a bez pomalowanych paznokci nie wychodzić z domu. Biegnąc jednolitą ścieżką, nie patrzy się na boki i powtarza słowa, którym nigdy nie bylo okazji przysłuchać się uważnie. Niezła wkrętka. Czy setny raz wykonane czynności swoje znaczenie tracą, czy na znaczeniu zyskują? Czym jest forma do której dążymy? Na czym się skupiamy? Czemu się poświęcamy? Co próbujmy kontrolować? O czym zapomnieć? Czym są te przyzwyczajenia? Może mantrą codzienności, która pozwala utrzymać zdrowy rozsądek? Może tracimy zmysły, bo w nawyk weszła kompletnie irracjonalna czynność-niepojęta ale za nic nie mozna z niej zrezygnowac?

Autor (1)