Abstrakt

Praca przedstawia metodykę szacowania maksymalnej mocy zainstalowanej tzw. generacji rozproszonej. Metodyka ta umożliwia określenie wartości maksymalnej mocy, możliwej do przyłączenia w danym miejscu (miejscach) systemu elektroenergetycznego w źródłach generacji rozproszonej, a w tym pozwala na ocenę wariantów przyłączenia. W metodyce wykorzystuje się funkcję celu, która uwzględnia wymagania stawiane źródłom energii elektrycznej podczas przyłączania do systemu elektroenergetycznego. Wymagania te wynikają z bezpiecznej pracy systemu i oparte są o właściwe normy i dokumenty prawne. Działanie proponowanej metodyki można dopasować od dowolnego źródła energii elektrycznej (również do źródła konwencjonalnego) poprzez ewentualne "wyłączenie" wybranych warunków kryterialnych. Weryfikację zaproponowanej metodyki przeprowadzono na dwóch modelach systemu: 5-węzłowym, testowym modelu IEEE oraz krajowym systemie elektroenergetycznym. Analizy wykonano z wykorzystaniem dwóch platform obliczeniowych: Matlab oraz PSLF.

Autor (1)