Abstrakt

Publikacja poświęcona jest modyfikacjom planów obszarów wodnych i form ich granic dokonywanym w obrębie obszarów poprzemysłowych. Co istotne, modyfikacje takie wpisane są w historię wszystkich, związanych z akwenami i ciekami wodnymi struktur miejskich. Można zauważyć, że szczególnie te, realizowane w czasie ostatnich dekad, związane są ściśle z przestrzennymi i funkcjonalnymi przeobrażeniami miast. Uwalnianie znacznych powierzchni terenów przemysłowych z pełnionych dotychczas funkcji niewątpliwie sprzyja tym działaniom. Co więcej, niejednokrotnie obszary te zaczęły być postrzegane jako miejsca, których odpowiednie ukształtowanie może posłużyć umocnieniu relacji struktury miasta z wodą. Z przeprowadzonych badań wynika, iż w przebiegu procesów transformacji obszarów poprzemysłowych istotne znaczenie ma kształtowanie nowych połączeń lądu i wody. Dostrzec także można, że o ile pierwsze przekształcenia polegały jedynie na ingerencji w strukturę nabrzeża w niewielkim stopniu, tak dokonywane aktualnie, prowadzą do uzyskania nowego rysunku planu granic między lądem i wodą. Ponadto coraz częściej wprowadza się wodę w przestrzeń lądu, jak również tworzy nowe powierzchnie lądu w obrębie istniejących akwenów. Działania te uznać należy za niezwykle cenne w osiąganiu zamierzonych efektów przeobrażeń. Sprzyjają one łączeniu uwalnianych obszarów z otoczeniem za sprawą budowania ciągłości przestrzeni publicznych i systemów ekologicznych. Są ważne z uwagi na jakość rozwiązań architektonicznych oraz jakość przestrzeni ocenianą w wymiarze społecznym i ekonomicznym. Warto podkreślić zasadność ich stosowania niezależnie od położenia w strukturze miasta oraz relacji z istniejącym układem wodnym. Choć zakres tych działań zależny jest od szeregu uwarunkowań, dążenie do kształtowania nowych form połączeń lądu i wody może sprzyjać uzyskiwaniu udanych efektów transformacji.

Autor (1)