Abstrakt

Artykuł prezentuje możliwości wzmocnienia procedury oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ), jako narzędzia mogącego służyć odnowie struktur miejskich. Instrumenty wykorzystywane w Polsce do realizacji idei rozwoju zrównoważonego uznano za nieskuteczne, co stało się punktem wyjścia do poszukiwania możliwości ich poprawy. Szczególny nacisk położono na wykorzystanie potencjału procedury OOŚ, mającej wspierać planowanie przestrzenne. Prezentacja mankamentów systemu stała się punktem wyjścia do ukazania autorskiej metody oceny inwestycji względem otoczenia, opartej na jednoczesnym badaniu w ramach OOŚ sąsiedztwa funkcji, formy i znaczeń. To interdyscyplinarne, kompleksowe podejście zapewnia i ułatwia współpracę specjalistów z różnych dziedzin, umożliwia unikanie zagrożeń u źródła oraz daje możliwość skutecznego łagodzenia negatywnych skutków powodowanych rozwojem miasta. Główną rolę w metodzie odgrywa krajobraz miasta, który ukazano za najbardziej czuły wskaźnik oddziaływań w poszczególnych elementach środowiska miejskiego. Metoda zapewnia wzmocnienie znaczenia krajobrazu miasta w procesach rozwojowych, co może przyczynić się do podnoszenia jakości przestrzeni miejskiej. Zwrócono uwagę na konieczność rozwoju edukacji w zakresie możliwości wykorzystania procedury OOŚ we wdrażaniu rozwoju zrównoważonego miast.

Autor (1)