Abstrakt

Z uwagi na wciąż rosnącą świadomość proekologiczną, politykę zrównoważonego rozwoju, a także nurt zielonej chemii wiodącym trendem w przemyśle tworzyw sztucznych jest poszukiwanie alternatywnych metod otrzymywania materiałów polimerowych. Komercyjnie poliuretany otrzymywane są w wyniku reakcji poliaddycji di- lub poliizocyjanianów z poliolami i małocząsteczkowymi przedłużaczami łańcucha. Z uwagi na niekorzystne właściwości diizocyjanianów, a także prognozowane zmniejszenie zasobów ropy naftowej i związany z tym wzrost cen rynkowych surowców, ośrodki naukowo-badawcze poszukują nowych metod syntezy tych materiałów. Głównym celem prezentowanej rozprawy doktorskiej było otrzymanie bezizocyjanianowych poliuretanów w wyniku reakcji poliaddycji cyklicznych węglanów oraz di- lub poliamin z zastosowaniem monomerów pochodzenia roślinnego i dwutlenku węgla, jako reagenta wbudowywanego w strukturę eterów diglicydylowych. Cel realizowano poprzez wykorzystanie komercyjnie dostępnego poli(glikolu trimetylenowego) pochodzenia roślinnego oraz aminowych pochodnych zdimeryzowanych kawasów tłuszczowych. Ponadto, dwutlenek węgla w reakcji cykloaddycji wbudowywano w strukturę półproduktów zakończonych grupami oksiranowymi. Opracowana metoda nie wymaga zastosowania podwyższonego ciśnienia, możliwe jest kontrolowanie prędkości przepływu gazu, a także nie ma konieczności stosowania toksycznych rozpuszczalników organicznych. Niniejsza rozprawa doktorska oparta jest na czterech artykułach opublikowanych w recenzowanych czasopismach naukowych. W ramach prowadzonych prac badawczych szczegółowo scharakteryzowano strukturę chemiczną, a także wybrane właściwości otrzymywanych na każdym etapie prac produktów.

Autor (1)