Powierzchnię po obróbce wykończeniowej głównie definiuje się parametrami chropowatości. Rosnące wymagania w stosunku do części, zwłaszcza współpracujących ślizgowo lub tocznie, wymagają określenia dodatkowych parametrów takich jak wskaźniki falistości, szczególnie, gdy istotna jest odporność na zacieranie lub ograniczenie hałasu. Niniejszy artykuł ocenia powierzchnie walcowe nagniatane różnymi metodami na podstawie wskaźników falistości.

Powierzchnię po obróbce wykończeniowej definiuje się zazwyczaj za pomocą parametrów chropowatości. Rosnące wymagania jakościowe w stosunku do wytwarzanych części maszyn powodują rozszerzanie się zakresu parametrów opisujących powierzchnię. W artykule przedstawiono ocenę jakościową powierzchni nagniatanych za pomocą parametrów falistości.

W pracy przedstawiono oddziaływania układu obróbkowego na powierzchnię, które zakłócają odwzorowanie zarysu ostrza narzędzia w postaci jego przemieszczeń względnych do przedmiotu. Dla pełnej oceny i wartościowania zmian powierzchni posłużono się analizą amplitudowo-częstotliwościową nierówności profili poprzecznych powierzchni toczonych. Przedstawiono wyniki symulowania promieniowych i osiowych oddziaływań układu obrabiarki na...

W dostępnych opisach procesu nagniatania główny nacisk kładzie się na zmniejszenie chropowatości natomiast nie analizuje się innych elementów geometrycznej struktury powierzchni. W pracy przedstawiono zmiany w strukturze falistości powierzchni w skutek procesu nagniatania.

W referacie przedstawiono wyniki analizy powierzchni po toczeniu na twardo, jako alternatywnej dla szlifowania. Przedstawiono wyniki z badań wpływu parametrów obróbkowych na dokładność wymiarowo kształtową ze szczególnym uwzględnieniem uzyskiwanej struktury geometrycznej powierzchni w skali mikro. Do analizy powierzchni wykorzystano profilogramy, krzywe udziału nośnego oraz wybrane parametry chropowatości i falistości powierzchni.