Powierzchnię po obróbce wykończeniowej definiuje się zazwyczaj za pomocą parametrów chropowatości. Rosnące wymagania jakościowe w stosunku do wytwarzanych części maszyn powodują rozszerzanie się zakresu parametrów opisujących powierzchnię. W artykule przedstawiono ocenę jakościową powierzchni nagniatanych za pomocą parametrów falistości.

W pracy przedstawiono konstrukcję narzędzi nagniatających i ich możliwości stosowania w technologii dokładnych części maszyn wykonanych na tokarkach CNC. Omówiono problemy obróbki otworów w częściach typu tuleja, powierzchni czołowych wałków oraz powierzchni kształtowych. Podano wyniki testów technologicznych i zalecane parametry dla nagniatania stali w stanie miękkim i hartowanym. Praca przedstawia opracowania w zakresie zastosowań...

W dostępnych opisach procesu nagniatania główny nacisk kładzie się na zmniejszenie chropowatości natomiast nie analizuje się innych elementów geometrycznej struktury powierzchni. W pracy przedstawiono zmiany w strukturze falistości powierzchni w skutek procesu nagniatania.

Powierzchnię po obróbce wykończeniowej głównie definiuje się parametrami chropowatości. Rosnące wymagania w stosunku do części, zwłaszcza współpracujących ślizgowo lub tocznie, wymagają określenia dodatkowych parametrów takich jak wskaźniki falistości, szczególnie, gdy istotna jest odporność na zacieranie lub ograniczenie hałasu. Niniejszy artykuł ocenia powierzchnie walcowe nagniatane różnymi metodami na podstawie wskaźników falistości.