W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki badań doświadczalnych fotoprądów w polikrystalicznych warstwach tetracenu(Tc) i pentracenu(Pc), zmierzonych w obecności kontaktów blokujących przy różnej polaryzacji oświetlanej elektrody. Celem analizy teoretycznej jest uzyskanie wzorów analitycznych opisujących fotoprądy generowane objętościowo w funkcji mierzalnych parametrów eksperymentalnych takich jak natężenie zewnętrznego pola elektrycznego...

Zaobserwowano silne wygaszenie fluorescencji i fosforescencji ekscypleksowej w układzie dwuamina TPD (donor elektronu): pochodna fenantroliny BPT (akceptor elektronu) w zewnętrznym polu elektrycznym. Efekt ten przypisano wygaszaniu molekularnych ekscytonów singletowych TPD na elektronach akceptorów BPT.

Zaobserwowano silne wygaszenie fosforescencji w komórkach sandwiczowych Al/Ir(ppy)3/Al/kwarc, które w polu elektrycznym o natężeniu 3 MV/cm dochodzi do 30%. Mechanizm wygaszania jest związany z dysocjacją ekscytonów trypletowych pod działaniem zewnętrznego pola elektrycznego w obszarach zdefektowanych sieci krystalicznej.

W pracy obliczono numerycznie charakterystyki polowe wydajności fotogeneracji nośników ładunku na gruncie różnych wesrsji modeli Onsagera i Noolandiego-Honga. Wyznaczone krzywe teoretyczne porównano z wynikami doświadczalnymi uzyskanymi metodą elektromodulacji (foto)luminescencji (EML) dla próżniowo naparowanych warstw organicznych kompleksów Alq3 i Ir(ppy)3.

Zewnętrzne pole magnetyczne (B=100mT) zwiększa fotoprzewodnictwo w hydro-sychinolinowym kompleksie aluminium (Alq3) o 6%. W silniejszych polach magnetycznych (B>100mT) wielkość efektu osiąga stałą wartość. Zaobserwowane wyniki doświadczalne wyjaśniono biorąc pod uwagę magnetyczno-polową modulację oddziaływań nadsubtelnych singletowych i trypletowych par elektron-dziurawy tworzonych w procesie fotogeneracji ładunku.