Ewolucja form modernistycznych architektury okresu międzywojennego wyznaczana była w dużym stopniu przez stosunek do spuścizny klasycznej. Obserwujeny to zarówno w architekturze europejskiej,jak i w architekturze polskiej. Na jednym biegunie znajdowanła się estetyka tradycyjna, historyzująca, a na drugim jej przeciwieństwo - modernistyczna awangarda. Między tymi skrajnościami rozwijała się w architekturze cała paleta form pośrednich,...

W powszechnej ocenie osiedla z wielkiej płyty to szarość i anonimowość schedy po socjalizmie. Zaspa jednak zdaje się z wielu powodów być osiedlem szczególnym. Jednym z nich jest festiwal Monumental Art. Fenomen tego wydarzenia polega na tym, że to sztuka postanowiła się upomnieć o swoje miejsce w architekturze, nadając jej nie tylko nowy estetyczny wymiar, ale uzupełniając ją o bieżacy, zaangażowany komantarz rzeczywistości społecznej.

Krótki okres międzywojenny był jednak czasem narodzin nowej zupełnie formacji stylowej - modernizmu. Stąd też w architekturze gdyńskiej widzimy wielość konwencji związanych z odchodzącym w przeszłość historyzmem i narodzinami nowego języka artystycznego. Artykuł daje krótki przegląd tej problematyki.

Dezintegracja współczesnego środowiska zbudowanego wymaga zwrócenia uweagi na rolę kontekstu w architekturze. Wizja architektury pojmowanej jako autonomiczna sztuka kreacji zderza się z koncepcją architektury środowiska codziennego.Praktyka cząstkowego, wybiórczego traktowania kontekstu powinna być zastąpiona przez wieloaspektowe podejście całościowe.

Zarówno w historiografii architektury polskiej jak i europejskiej lata dwudzieste XX wieku omawiane są głównie w kontekście rodzącego się modernizmu. Nic w tym zresztą nie ma dziwnego, bo to właśnie ten nurt wyznaczał nowe trendy i w przyszłości decydować miał o dziejach architektury w całym stuleciu. Odchodziła w przeszłość trwająca od połowy XIX wieku epoka historyzmu, a zaczynała się epoka nowa, modernistyczna. Tak więc oblicze...