autorka charakteryzuje zagadnienie degradacji zabytkowych parków miejskich na świecie w ii połowie xx wieku, omawia ich dzisiejszą sytuacje w polsce; na konkretnych gdańskich przykładach pokazuje uwarunkowania i mechanizm niszczenia tego specyficznego dziedzictwa przeszłości oraz wskazuje na rolę jaką może odegrać społeczeństwo w procesie przeciwdziałania niekorzystnym zjawiskom.

Autorka zwraca uwagę na pogaraszanie się jakości przestrzeni publicznych , na postepujacy proces ich zawłaszczania i wynikajace stąd zagrożenia dla wizerunku i funkcjonowania miast. docieka przyczyn zjawiska. Zagadnienie ilustruje przykładem powolnej degradacji zespołu dworsko-ogrodowego w migowie.

Tekst zawiera analizę porównawczą zastosowania i realizacji romantycznego programu w parku przy zamku w Krokowej koło Pucka z obowiązującym w XVIII wieku w Europie programem powstałym na bazie nowego kanonu w sztuce ogrodowej. Wymieniono i zparezentowano odnalezione w trakcie badań konserwaotrskich zabytkowe elementy terenowe, świadczące o zastosowaniu tej idei w parku w Krokowej i ich znaczenia w krajobrazie północnych Kaszub.