Praca zawiera wyniki badań struktury i właściwości elektrycznych redukowanych szkieł bizmutowo-krzemianowych, bizmutowo-germanianowych i ołowiowo-germanianowych modyfikowanych potasem. Badania przeprowadzono w kontekście przydatności tych szkieł w technice. Redukowane w wodorze szkła ołowiowo-germnanianowe wykazują ciekawe właściwości związane z nadprzewodnictwem. Z badań szkieł bizmutowo-krzemianowych wynika, że te szkła po odpowiedniej...

Podczas krótkiego wygrzewania szkieł bizmutowo-krzemianowych w wodorze (około 5 min w 375C) przewodnictwo powierzchniowe wzrasta o kilka rzędów wartości. Nośnikiem ładunku w tych próbkach jest hopping elektronowy między zlokalizowanymi stanami w badanej warstwie krzemu, zawierającej małe klastry Bi. Wpływ granul bizmutu na przewodnictwo jest widoczny w drugim stadium redukcji, które zachodzi po redukcji dłuższej niż 4h.

W publikacji podano wyniki badań metodą anihilacji pozytronów szkieł bizmutowo-krzemianowych, bizmutowo-germanianowych i ołowiowo-krzemianowych. Stwierdzono istnienie defektów wywołanych redukcją w atmosferze wodoru. Przeprowadzono analizę głębokości występowania defektów oraz ich rozmiarów.

Stwierdzono, że przewodnictwo elektryczne redukowanych szkieł silnie zależy od temperatury, czasu reakcji i koncentracji Bi. Zależność przewodnictwa elektrycznego od temperatury jest dobrze opisana przez funkcję ĺ~exp[-(T0/T)n,gdzie n=1/4. Współczynnik emisji wtórnej elektronów jest praktycznie niezależny od stopnia redukcji ale znacznie rośnie po domieszkowaniu szkieł alkalicznymi jonami. Badania dowiodły, że modyfikowane...

Przedstawiono wyniki badań przewodnictwa d.c i a.c. szkieł BixGe1-xO2-0.5x (gdzie x=0.13, 0.23, 0.33, 0.47) i BixSi1-xO2-0.5x (gdzie x=0.47, 0.57, 0.67). Wyniki sugerują, że przewodnictwo elektryczne jest zdeterminowane ruchem jonów tlenu. Znaczący wzrost przewodnictwa elektrycznego przy x> 0.33 został wytłumaczony na podstawie faz perkolacyjnego modelu ruchu jonów w podsieci BiO5-6.