Architektura może być rozumiana jako sztuka komunikowania się poprzez określony nastrój, bowiem obiekt architektoniczny jest zarówno materialnym środowiskiem, dziełem sztuki, jak i efektem działań technicznych. Zgodnie z przedstawionym schematem, komunikowanie się twórcy/architekta z odbiorcą odbywa się za pośrednictwem obiektu architektonicznego.

Obiekty o silnie zindywidualizowanej funkcji posiadają swe odrębne wymagania formalne. Projektowanie ich wymaga od architekta fantazji i wiedzy. Forma inaczej jest kształtowana w krajach nadmorskich o klimacie gorącym inaczej w krajach strefy umiarkowanej. Można to prześledzić na przykładach.

Analizując twórczość architektoniczną pod kątem badanych relacji między twórcą i odbiorcą architektury, można wyabstrahować zagadnienie integracji sztuki i techniki w obiekcie architektonicznym. Szczególnym aspektem wspomnianych relacji jest przekazywany nastrój. Jego opisanie wymaga zauważenia wielu płaszczyzn procesu odbioru obiektu architektonicznego, wszelkich konotacji tego obiektu w rzeczywistości fizycznej i symbolicznej...