W pracy rozważano stany kwantowe niezmiennicze na działanie grupy SO(3). Pokazano, że w przypadku, gdy pierwszy podukład ma parzysty wymiar większy lub równy cztery oraz drugi podukład ma wymiar dowolny, większy niż pierwszy to pośród takich stanów zawsze istnieje splątanie związane.

W pracy zbadano właściwości rozwinięć w szeregi funkcji własnych dla zagadnień Schrödingera i Diraca. Potwierdzono obserwacje poczynione wcześniej przez Rosenthala oraz przez Szmytkowskiego i Hinze, że szereg funkcyjny występujący w teorii R-macierzy dla cząstek Diraca w ogólności nie zbiega do funkcji ciągłej.

Standardowe nierówności entropijne są znanym narzędziem do detekcji splątania dwupodukładowych stanów kwantowych. W pracy podano metodę wyprowadzania nierówności przypominających standardowe nierówności entropijne z dowolnych odwzorowań dodatnich. Ponadto, przebadano nierówności w przypadku kilku znanych z literatury odwzorowań dodatnich.