W pracy przedstawiono badania degradacji powierzchni zewnętrznej rur parownika niskoemisyjnego kotła parowego OP-230. Wykonano badania metalograficzne morfologii zgorzeliny oraz analizę jej składu chemicznego w mikroobszarach. Stwierdzono, ze główną przyczyną przedwczesnego pocienienia ścianek rur parownika była korozja siarkowa.

Przedstawiono wyniki badań korozyjnych wykonanych technikami potencjodynamiczną oraz impedancyjną w roztworach kwasu siarkowego o różnym stężeniu i w paliwie ciężkim dla stali stopowej. Stwierdzono, że mechanizm korozji i jej szybkość zależą wyraźnie od środowiska. Wykazano, że ilość wnikającego wodoru jest wystarczająca do uzyskania stężenia niezbędnego do przebiegu procesu pękania wodorowego.

Zbadano uszkodzenia korozyjne instalacji ciepłowniczej w aspekcie jakości rur zgrzewanych i korozyjności wody sieciowej. Rury przewodowe ze stali niskowęglowej zostały zniszczone przez korozję wżerową/podosadową zlokalizowaną w obszarze połączenia zgrzewanego wskutek nieodpowiedniej jakości wody.

Przedstawiono wyniki badań korozji naprężeniowej stali 34HNM w paliwie kotłowym. Stwierdzono, że paliwo kotłowe nie powoduje powstawania korozji naprężeniowej.

Przedstawiono wyniki badań korozji naprężeniowej stali 26H2MF. Wykazano, że paliwo kotłowe nie wpływa na powstawanie korozji naprężeniowej.