W pracy przedstawiono możliwości syntezy emulgatorów acylopropylenoglikolowych na drodze bezpośredniej estryfikacji glikolu propylenowego kwasami tłuszczowymi C12:0 - C18:0 przebiegającej w układzie mikroemulsyjnym w obecności surfaktantów: anionowego dodecylosiarczanu sodu i niejonowego polioksyetylenowanego glikolu etylenowego. Opisano wpływ rodzaju i stężenia surfaktantu, budowy kwasu tłuszczowego użytego w syntezie, temperatury...

Zbadano wpływ obecności dodecylosiarczanu sodu na bezpośrednią estryfikację glikolu propylenowego kwasem laurynowym. Zbadano także rozkład wielkości cząstek mikroemulsji tworzącej się in situ w trakcie estryfikacji glikolu propylenowego kwasem laurynowym w obecności różnych stężeń dodecylosiarczanu. Oceniono wartość równowagi hydrofilowo - lipofilowej zsyntetyzowanych emulgatorów.

Badano podatność na biodegradację wybranych emulgatorów estrów polioli i kwasów tłuszczowych przy użyciu testu zamkniętej butelki (OECD 301 D). Stwierdzono, że badane emulgatory nie mogą zostać uznane za łatwo ulegające biodegradacji. Najwyższy poziom rozkładu (57,3%) osiągnął emulgator C14Gna, najniższy (29,8%) AEGNa.

Zbadano właściwości modelowych emulsji W/O, stabilizowanych emulgatorami acyloglicerolowymi, modyfikowanymi karboksylanami cynku. Przedstawiono wyniki mikroskopowej, konduktometrycznej i kalorymetrycznej analizy wpływu składu i stężenia emulgatora oraz zawartości fazy wodnej na wielkość kropel fazy rozproszonej emulsji i stabilność układu dyspersyjnego.

Stwierdzono, że estryfikacja polioli kwasami tłuszczowymi realizowana w obecności programowanych ilości karboksylanów sodu, potasu, cynku lub magnezu stwarza możliwość syntezowania emulgatorów o zdefiniowanych właściwościach hydrofilowo-lipofilowych. Produkt reakcji może być bezpośrednio zastosowany jako emulgator. Produkty te wykazują współdziałanie surfaktantów niejonowych - monoestrów i anionowych - soli kwasów tłuszczowych...