Po raz pierwszy zsyntetyzowano obojętne kompleksy cynku i kobaltu naśladujące strukturę centrum aktywnego dehydrogenazy alkoholowej z wodą jako dodatkowym ligandem. Jakość otrzymanych kryształów pozwoliła na szczegółową analizę wewnątrzcząsteczkowych wiązań wodorowych w kryształach tych związków. Wnioski potwierdzono za pomocą spektroskopii FT-IR w ciele stałym.

Dehydrogenaza alkoholowa (ADH) katalizuje odwracalne utlenienie alkoholi do aldehydów przy użyciu NAD+ co można podsumować równaniem:R1R2CHOH + NAD+ = R1R2CO + NADH + H+. Geometria koordynacyjna cynku w miejscu aktywnym ADH opisywana jest na ogół jako tetraedryczna jednak istnieją również przesłanki wskazujące na poszerzanie sfery koordynacyjnej metalu w cyklu katalitycznym do LK=5. W pracy przeglądowej opisano badania nad syntetycznymi,...

W pierwszej części pracy przeglądowej przedstawiono aktualny stan wiedzy nt mechanizmu działania zależnej od cynku dehydrogenazy alkoholowej. Następnie omówiono dane strukturalne i spektroskopowe uzyskane przy pomocy prostych związków modelowych - na ogół tiolanów cynku i niektórych innych metali przejściowych. Opisano również próby zastosowania prostych kompleksów nieorganicznych naśladujących budowę miejsca aktywnego dehydrogenazy...

The antifungal activity of 5‐hydroxy‐4‐oxo‐L‐norvaline (HONV), exhibited under conditions mimicking human serum, may be improved upon incorporation of this amino acid into a dipeptide structure. Several HONV‐containing dipeptides inhibited growth of human pathogenic yeasts of the Candida genus in the RPMI‐1640 medium, with minimal inhibitory concentration values in the 32 to 64 μg mL−1 range. This activity was not affected by multidrug...

Badano wpływ wybranych sulfonamidów (sulfanilamidu SA, sulfacetamidu SCM oraz p-toluenosulfonamidu p-TSA) na aktywność dehydrogenz osadu czynnego w zakresie stężeń od 10 do 100 mg/l. Aktywność dehydrogenaz badano przy pomocy testu TTC. Stwierdzono, że wszystkie badane związki mają wyraźny wpływ na obniżenie aktywności dehydrogenaz osadu czynnego. Aktywność ta była najmocniej inhibitowana przez p-TSA.