Abstract

Intensywny rozwój nowych technologii, postępująca urbanizacja i konsumpcyjny styl życia człowieka wywołują niekorzystne, a niekiedy nawet nieodwracalne zmiany w środowisku. Do powietrza, wód powierzchniowych i gleb dostaje się szeroka gama zanieczyszczeń pochodzących głównie ze źródeł antropogennych. Organizmy żywe funkcjonują w nierozerwalnej sieci powiązań między sobą i otaczającym je środowiskiem. Pomiędzy elementami sieci istnieje stała wymiana materii i energii i informacji, a prawidłowe funkcjonowanie wszystkich elementów jest możliwie tylko w stanie wzajemnej równowagi dynamicznej - homeostazy. Wskutek zmian w środowisku, pod wpływem pojawiających się substancji toksycznych, dochodzi do zaburzenia tej równowagi, a w dalszym etapie często do trwałych uszkodzeń u poszczególnych gatunków lub w całych ekosystemach.W początkowym etapie tworzenia systemu, monitoring opierał się głównie na wskaźnikach chemicznych, sumarycznych i indywidualnych. Informacje otrzymane w oparciu o prowadzony monitoring chemiczny trudno jest przełożyć na wiedzę o realnym zagrożeniu dla organizmów żywych. Złożone interakcje występujące pomiędzy zanieczyszczeniami i ich różna biodostępność, stanowią istotne ograniczenie takiego systemu oceny jakości poszczególnych elementów środowiska. Podstawowych informacji na temat stopnia zanieczyszczenia danego elementu środowiska dostarczają biotesty realizowane z wykorzystaniem pojedynczego gatunku roślinnego lub zwierzęcego (ang. single species tests), reprezentującego określony poziom troficzny. W pracy przedstawiono dostepne obecnie biotesty i możliwości ich zastosowania oraz istniejące w różnych państwach regulacje prawne.

Authors (3)