Abstract

Rozprawa zajmuje się rozważaniem na temat charakteru twórczego profesji. Postrzeganie społeczne i funkcja, jaka przepisywana była architektom i urbanistom, rola twórcy – demiurga, ustępuje dziś miejsca roli architekta – koordynatora. Praca podejmuje próbę deskrypcji zmian zachodzących w warsztacie pracy architekta, poprzez badanie dorobku twórczego pracowni Grupa 5 Architekci, której działalność przypada na okres transformacji ustrojowej w Polsce przełomu XX i XXI w. Analiza kolejnych projektów, realizowanych w cyklu projektowo - nadzorczo – inwestycyjnym przez zespół architektów rozszerzających zakres swojej działalności z biegiem lat i pozyskiwanych doświadczeń, pozwala na zdefiniowanie modeli badawczych. Modele poddane zostają weryfikacji w oparciu o przeprowadzenie wywiadów pogłębionych z innymi architektami rozwijającymi działalność projektową równolegle z biurem Grupa 5 Architekci w badanym okresie. Sprzężenie modeli opisujących ewolucję warsztatu pracy z wynikami przeprowadzonych wywiadów pozwala na sformułowanie złożonych modeli łącznych. Autor pracy postuluje, aby stale odnajdywać się w dynamice zmian. Powinno to znaleźć przełożenie na edukację oraz praktykę zawodową, które będą zorientowane na innowację, szeroko rozumiany zrównoważony rozwój oraz zwiększanie efektywności procesu projektowo – realizacyjnego. Zaangażowanie w badania i rozwój oraz odpowiednie przygotowanie i właściwa postawa warunkują zarazem przetrwanie i dalszy rozwój zawodu architekta.

Author (1)