Celem artykułu jest analiza tematyki rezerwy ogólnej budżetu państwa i trudności z jakimi ta współcześnie się mierzy. Definicja doktrynalna wyjaśniająca idee wprowadzenia omawianej rezerwy stanowczo podnosi, iż ta została utworzona celem finansowania wydatków, których nie sposób przewidzieć na etapie planowania podstawowego planu finansowego państwa, jednak wywołanych nadzwyczajnymi okolicznościami losowymi. Praktyka minionych lat i przeprowadzone badania w tym zakresie bezsprzecznie dowodzą temu, iż cel jaki obrano w momencie tworzenia rezerwy ogólnej budżetu państwa, współcześnie osiągnął drugorzędne, marginalne znaczenia, a sama pozycja rezerwy została zdegradowana. W obliczu zaistniałej sytuacji Najwyższa Izba Kontroli zasygnalizowała o konieczności wprowadzenia klarownego katalogu kryteriów, w oparciu o które ustawowo umocowana grupa podmiotów będzie mogła zasadnie i rzetelnie wydatkować finanse publiczne na realnie uzasadnione cele. Ponadto skoncentrowano się na analizie zagadnienia fasadowego, biernego charakteru przesłanki związanej z mechanizmem blokowania planowanych wydatków budżetowych, dowodząc iż ten zakres tematyczny wymaga fachowego opracowania.