Abstract

Przestrzeń architektoniczną można analizować w wielu równoległych rozwar-stwieniach zależnych od rozpatrywanego aspektu lub dokonującego się wyda-rzenia. Rozważając proces tworzenia: od idei do formy, poprzez zapis plastycz-ny, mamy do czynienia z przestrzenia kreacji. Związana z nią jest przestrzeń zamysłu odnoszona do ideowych poczynań współodpowiedzialnych za przeka-zywany w obiekcie komunikat. Z przestrzeni tej wywodzą się projekty intencjo-nalne, pozbawione aspektów użytkowych posiadają jednak silny związek z opi-sywanymi tu procesami. Jednak kluczowa w kontekście analizowanej w książce problematyki wydaje się przestrzeń zamieszkiwania. To w niej rozgrywa się zasadnicza część opisywanych procesów, to z niej wynika i do niej przynależy Dom, to w niej rozgrywa się samo zamieszkiwanie. Kiedy celem prowadzonych w tej przestrzeni lub w odniesieniu do niej działań jest przekazywanie określo-nej wiedzy, wartości, idei lub prowokowanie nieprzypadkowych postaw można traktować ją, jako przestrzeń edukacji. Rozpatrywanym obiektem – przedmiotem procesu zamieszkiwania – jest Dom. Oczywistą jego odsłoną jest spełnienie oczekiwanej funkcji wynikającej z ludzkiej potrzeby doświadczenia bezpieczeństwa, ukorzenienia, utożsamienia, czyli zamieszkiwania. Kolejnym aspektem jest przekaz określonych wartości oraz ich stymulacja dzięki istniejącej w obiekcie warstwie symbolicznej i poza-formalnej. Człowiek, poprzez zamieszkiwanie, zabezpiecza zasadniczą, egzy-stencjalną potrzebę schronienia oraz realizuje różnorodne potrzeby towarzy-szące. Dom będąc obiektem mieszkalnym i nośnikiem oraz emanacją wartości reprezentujących mieszkańców stanowi przedmiot i znak tożsamości.

Author (1)