Abstract

Jednym z najczęściej stosowanych fotokatalizatorów jest tlenek tytanu(IV), który charakteryzuje się wysokim potencjałem utleniającym, dobrą stabilnością chemiczną w szerokim zakresie pH i względnie niską ceną. TiO2 wykazuje zdolność do absorpcji światła w zakresie UV, przez co w procesie fotokatalizy efektywnie wykorzystywane jest jedynie od 3 do 5% promieniowania słonecznego. w celu uzyskania fotokatalizatora aktywowanego światłem widzialnym modyfikuje się TiO2, np. przez dodatek jonów metali przejściowych, czy domieszkowanie niemetalami. Tak otrzymane fotokatalizatory mogą być stosowane m.in. do oczyszczania wód i ścieków z zanieczyszczeń organicznych. Wyzwaniem technologicznym jest separacja cząstek z zawiesiny reakcyjnej, w celu ich ponownego wykorzystania. Odzysk fotokatalizatora może być efektywnie prowadzony dzięki zastosowaniu struktur magnetycznych typu rdzeń-otoczka, gdzie na magnetycznym rdzeniu pokrytym inertną powłoką, osadzona jest warstwa fotokatalityczna. Celem przeprowadzonych badań było otrzymywanie i charakterystyka fotokatalizatorów TiO2 modyfikowanych nanocząstkami platyny lub palladu, o właściwościach magnetycznych. Modyfikacja nanocząstkami platyny lub palladu wpływa na zmniejszenie rekombinacji nośników ładunku i aktywację TiO2 w zakresie Vis. Fotokatalizatory o właściwościach fotokatalitycznych oraz magnetycznych scharakteryzowano za pomocą analizy powierzchni właściwej BET, analizy dyfrakcji rentgenowskiej (XRD) oraz analizy spektroskopowej DR/UV-VIS. Aktywność fotokatalityczną zbadano w reakcji degradacji fenolu, jako modelowego zanieczyszczenia organicznego. Najwyższą aktywnośc fotokatalityczną zaobserwowano dla fotokatalizatora magnetycznego domieszkowanego jodem i/lub modyfikowanego 0,1% Pt. Fotokatalizator wykazywał absorpcję światła widzialnego oraz wysoką efektywność separacji w zewnętrznym polu magnetycznym

Authors (3)