Abstrakt

W rozprawie określono pojęcie oraz miejsce inwestycji alternatywnych na rynku inwestycyjnym. Wskazane zostały atrybuty tych inwestycji. Zbudowano klasyfikację inwestycji alternatywnych w podziale na kategorie oraz typy wraz ze wskazaniem powiązań pomiędzy poszczególnymi produktami. Dokonano autorskiego podziału analizowanych inwestycji na aktywne i pasywne. Zbadano stopę zwrotu i ryzyko pięćdziesięciu inwestycji alternatywnych, należących do trzech głównych kategorii tego rynku. Szczegółowo scharakteryzowano inwestycje w fundusze hedge (z podziałem na stosowane strategie), inwestycje w surowce (metale szlachetne, metale przemysłowe, surowce energetyczne oraz surowce rolne) oraz inwestycje emocjonalne. Wśród inwestycji emocjonalnych analizie poddano inwestycje na rynku sztuki, inwestycje w przedmioty kolekcjonerskie, inwestycje w wina oraz inwestycje w diamenty. Zakres czasowy objęty analizą obejmuje okres od 01.2002 do 03.2012. Do wszelkich obliczeń przeprowadzonych w pracy wykorzystano miesięczną stopę zwrotu. Wykorzystano takie narzędzia jak: geometryczna stopa zwrotu, odchylenie standardowe stopy zwrotu, współczynnik Treynora, współczynnik Sharpa, Alfa Jensena, współczynnik Beta, współczynnik zmienności oraz mapy ryzyko-stopa zwrotu. Analizie poddano także określenie reguł zmienności stopy zwrotu inwestycji alternatywnych w długim okresie. Zaproponowano konstrukcję współczynnika, służącego do określania alternatywnego charakteru każdej inwestycji. Wykonana została także optymalizacja portfeli składających się z trzech inwestycji (dwóch alternatywnych i inwestycji w Warszawski Indeks Giełdowy). Zbudowano 1250 takich portfeli. Za podstawę konstrukcji optymalnego portfela inwestycyjnego przyjęto model, który zaproponował Harry Max Markowitz.

Autor (1)