Abstrakt

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) estrogeny są jednymi z głównych czynników stymulujących wzrost nowotworów hormonozależnych. Dlatego też, projektowanie oraz synteza nowych, skuteczniejszych środków wpływających na biosyntezę estrogenów stanowi ogromne wyzwanie dla współczesnej medycyny. W ostatnich latach liczne ośrodki naukowe na całym świecie prowadzą intensywne badania związane z poszukiwaniem nowych, skutecznych inhibitorów sulfatazy steroidowej (STS), która bierze udział w biosyntezie estrogenów, a także ich zastosowaniem w terapii przeciwko hormonozależnemu rakowi piersi. W niniejszej pracy opisałem praktyczne metody syntezy, poprzedzone etapem modelowania molekularnego, czterech serii nowych inhibitorów STS: a) amidosiarczanowe pochodne 3-fenylokumaryny zawierające w swojej konstytucji ugrupowania fosforowe; b) amidosiarczanowe pochodne 3-fenylokumaryny zawierające w swojej konstytucji wiązania C-F; c) N-acylowane pochodne 3-(4-aminofenylo)-kumaryny zawierające w swojej konstytucji ugrupowanie amidosiarczanowe oraz wiązania C-F; d) N-acylowane pochodne tyraminy zawierające w swojej konstytucji ugrupowanie amidosiarczanowe oraz wiązania C-F. Aktywność inhibicyjną wszystkich otrzymanych związków oznaczano w teście in vitro z wykorzystaniem STS, wyizolowanej z łożyska ludzkiego. Dla wyselekcjonowanych pochodnych sprawdzono również właściwości cytotoksyczne wobec nowotworowych linii komórkowych: MCF-7, T47D, SkBr3 i MDA-MB-231.

Autor (1)