Procedury analityczne oznaczania zwiazków cynoorganicznych w osadach morskich skladają się z wilu operacji i czynnosci (pobieranie próbek, wstępne przygotowanie, transport, oznaczenia końcowe). Zazwyczaj procedury te charakteryzują się dużą praco- i czasochłonnością. W pracy omówiono podstawowe źródła błędów zwiazane z w/wym etapami postepowania analitycznego oraz przedstawiono sposoby im zapobiegania.

Opisano procedurę oznaczania śladowych ilości rtęci całkowitej w próbkach paliw z wykorzystaniem techniki zimnych par atomowej spektrometrii absorpcyjnej (CV-AAS). Podano wartości wyznaczonych parametrów walidacyjnych opracowanej procedury analitycznej. Podano także wyniki pomiarów dla próbek rzeczywistych.

Przedstawiono nowe zaawansowane metody specjacji selenu w drożdżach spożywczych. Zoptymizowano procedury analityczne dotyczące frakcjonowania i identyfikacji rozpuszczalnych w wodzie selenoprotein.

W pracy przedstawiono zalety i wady techniki ekstrakcji do pojedynczej kropli, będącą prostą i tanią alternatywą dla mikroekstrakcji do fazy stacjonarnej. Ponadto opisano dwie analityczne procedury do chromatograficznego oznaczania wybranych rozpuszczalników organicznych (heksanu, benzenu, toluenu oraz trichlorometanu, 1,1,1-trichloroetanu, tetrachlorometanu, trichloroetylenu, tetrachloroetenu)w olejach jadalnych i próbkach farmaceutycznych....

W artykule scharakteryzowano dwie techniki instrumentalne stosowane w ocenie jakości produktów spożywczych, tj. chromatografię gazową w połączeniu z detekcją olfaktometryczną oraz nos elektroniczny. Opisano zasady działania obu technik oraz typowe procedury analityczne stosowane w ocenie zapachu. Ponadto, podano przykłady praktycznego zastosowania obu technik, włącznie z tymi, które wykorzystano w pracowni autorów.