Zmierzono całkowite przekroje czynne na rozpraszanie elektronów na drobinach NO2 i H2O, odpowiednio w zakresie energii od 3 do 370 eV oraz 0,5 do 370 eV. Dla średniej energii zderzenia obliczono ponadto przekroje na rozproszenie sprężyste i jonizację.

Obliczono różniczkowy i scałkowany przekrój czynny na zderzenia elektronu z molekułą C3F6 w zakresie średnich i wysokich energii (50-1000eV). Obliczenia wykonano stosując metodę atomów niezależnych. Stwierdzono dobrą zgodność z wynikami oszacowanymi na podstawie eksperymentu.

Policzono różniczkowy i scałkowany przekrój czynny na rozproszenie sprężyste elektronów (w przybliżeniu atomów niezależnych) na uracylu, cytozynie, guaninie, adeninie i tyminie w zakresie energii od 50-4000 eV. W przybliżeniu modelu BEB policzono również przekroje czynne na jonizację tych molekuł.

Zastosowano rachunek zaburzeń zależny od czasu do wyprowadzenia wzoru na różniczkowy przekrój czynny na fotojonizację nierelatywistycznego kwantowego układu jednoelektronowego płaską monochromatyczną falą elektromagnetyczną. Pokazano,że pochodzenie oraz asymptotykę tzw. ''funkcji falowej stanu końcowego'', wchodzącej do tego wzoru, można wytłumaczyć bez odwoływania się do kontrowersyjnej argumentacji podanej przez Breita i Bethego.