Tekst omawia reklamę jako jedno z podstawowych zjawisk wyznaczających charakter ponowoczesności, w której człowiek przestaje być racjonalnym samoświadomym podmiotem ale staje się kierującą bardziej emocjami niż rozumem niezsyntetyzowaną wielością egologicznych porządków. W tym kontekście omówione sa podstawowe zagadnienia antropologii i semiotyki reklamy.

W artykule omówiono wybrane aspekty wykorzystania języka mówionego i pisanego w reklamie (głównie telewizyjnej).

Reklama realizuje różne cele. Jedne związane są z krótkofalowymi, a inne z długofalowymi korzyściami. Skuteczna reklama to ta, ktora nastawiona jest na realizację celów przynoszących długofalowe korzyści.

Artykuł poszukuje takich koncepcji antropologii filozoficznych, które pozwalają na adekwatny opis fenomenu reklamy. Ujmuje to zjawisko od strony poglądów Heideggera, szkoły frankfurckiej i antropologii Marqurdta. Poglądy te nie pozwalają jednak na jednoznaczną charakterystykę cywilizacji wspólczesnej i charakteryzującego ją fenomenu reklamy.

Liczne przedsiębiorstwa bardzo chętnie w swoich działaniach komunikacyjnych sięgają po różnorodne formy reklamy zewnętrznej. Coraz częściej pojawiają się one w nowych, mniej oczywistych miejscach. W poszukiwaniu ściśle ukierunkowanych i tańszych sposobów dotarcia do konsumentów reklamodawcy odkryli olśniewający pakiet „mediów alternatywnych” (Armstrong i Kotler, 2012). Pomimo, iż konsumenci mają niezbyt pozytywny stosunek do reklam,...