Prowadzono separację pianową roztworów białek serwatkowych. Na podstawie uzyskanych wyników dobrano warunki prowadzenia procesu, dla których stopień wyflotowania i współczynnik wzbogacenia były najwyższe. Zbadano wpływ weglanu sodu, laurylosulfonianu sodu i karboksymetylocelulozy na przebieg separacji.

Zbadano możliwości poprawy efektywności współprądowej separacji pianowej białek serwatkowych poprzez wzbogacenie surówki o substancje dodatkowe. Aby wyizolowane białko mogło być powtórnie wykorzystane, jako addytywy wybrano substancje powszechnie stosowane w przemyśle spożywczym jako dodatki do żywności: gumę arabską (E 414), gumę ksantanową (E 415) oraz karagen (E 407). Najlepsze efekty tj. najwyższe wartości współczynnika wzbogacenia...

Zbadano przebieg separacji pianowej białek serwatkowych z następującymi addytywami dopuszczonymi do zastosowań w żywności: laurylosulfonian sodu, węglan sodu i cytrynian trietylu. Stwierdzono, że dodatek surfaktantu anionowego SLS i wspomagającego pienienie CTE, powodują wzrost stałych szybkości separacji w porównaniu z flotacją białka prowadzoną z czystego roztworu wodnego. Natomiast dodatek elektrolitu powoduje spadek szybkości...

W pracy zaproponowano zastosowanie polisacharydów: gumy ksantanowej, gumy arabskiej i gumy karaya, jako addytywów w separacji pianowej białek serwatkowych. Badania wykazały, że efektywność separacji pianowej z wymienionymi polisacharydami zmierzona za pomocą stopnia wyflotowania i współczynnika wzbogacenia, wzrasta w stosunku do roztworów czystych białek serwatkowych.

Prowadzono badania nad odzyskiwaniem białek z serwatki metodą separacji pianowej. Zbadano wpływ parametrów procesowych na przebieg i wynik końcowy flotacji. Stwierdzono znaczący wpływ prędkości przepływu powietrza oraz pH roztworu na wartości współczynnika wzbogacenia oraz stopnia wyflotowania.