Zbadano stabilność emulsji, w których fazę rozproszoną stanowił dodekan oraz bazowy olej syntetyczny typu polialfaolefin - PAO. Zbadano wpływ czasu i temperatury na stabilność emulsji zawierających różne stężenia surfaktantów (Triton X-100, biosurfaktant JBR 325) oraz różne zawartości fazy niepolarnej za pomocą aparatu Turbiscan Lab wykorzystując technikę wstecznego rozproszenia światła. We wszystkich próbkach stwierdzono niestabilności...

Zbadano właściwości modelowych emulsji W/O, stabilizowanych emulgatorami acyloglicerolowymi, modyfikowanymi karboksylanami cynku. Przedstawiono wyniki mikroskopowej, konduktometrycznej i kalorymetrycznej analizy wpływu składu i stężenia emulgatora oraz zawartości fazy wodnej na wielkość kropel fazy rozproszonej emulsji i stabilność układu dyspersyjnego.

Powstające podczas remediacji gruntów emulsje są niekorzystne, gdyż mogą prowadzić do zatykania porów i unieruchomienia strumienia cieczy przemywającej. Czyni to proces przemywania nieefektywnym. Zbadano stabilność emulsji trzech olejów mineralnych i jednego syntetycznego (PAO 6). W badaniach wykorzystano aparat Turbiscan TLab Expert. Stabilność emulsji określono jako zależność delty transmisji od czasu. Spośród przebadanych emulsji...

W pracy przedstawiono ocenę procesu autooksydacji emulsji W/O ze szczególnym uwzględnieniem składu fazy olejowej emulsji na postęp reakcji. Zbadano również wpływ wybranych antyoksydantów i emulgatorów na stabilność sporządzonych układów emulsyjnych.

Przedstawiono możliwości otrzymywania niejonowych emulgatorów o różnorodnych właściwościach hydrofilowych, z wykorzystaniem monoacylogliceroli i oksyetylenowanych estrów metylowych kwasów tłuszczowych. Określono efektywność preparowanych emulgatorów sporządzając modelowe emulsje i badając ich właściwości oraz stabilność. Otrzymane emulgatory można stosować do otrzymywania emulsji O/W i W/O.