Otrzymywano emulsje woda-olej parafinowy w reaktorze dwukolumnowym z mieszaniem w kolumnie wewnętrznej jako strefie wznoszenia. Stwierdzono, że przepływ emulsji jest zbliżony do przepływu tłokowego. Stwierdzono, że inwersja emulsji poprzedzona jest tworzeniem emulsji wielokrotnej. Zaobserwowano bimodalne rozkłady wielkości średnic kropel.

Badano rozkłady wielkości kropel emulsji woda - olej parafinowy w reaktorze dwukolumnowym z mieszaniem w kolumnie wewnętrznej jako strefie wznoszenia. Stosując model dyspersyjny w układzie zamkniętym z całkowitą recyrkulacją, wyznaczono obwodowe i strefowe współczynniki dyspersji

Stabilne koloidy srebra otrzymano poprzez redukcję azotanu srebra w mikroemulsji dodekan-woda-AOT. Otrzymane zawiesiny nanocząstek srebra w dodekanie wykazywały stabilność w czasie, tj. nie zmieniały właściwości przez kilka miesięcy. Stwierdzono, że stabilność otrzymanych roztworów koloidalnych nie zależy od stężenia srebra w zakresie od 60 do 1000 mg/dm3, natomiast silnie zależy od stężenia surfaktanta. Niska toksyczność dodekanu,...

Mikroemulsje sporządzono przy użyciu mieszaniny monoestrów kwasów tłuszczowych z różną kompozycją wybranych anionowych i niejonowych surfaktantów. Badano wpływ mieszaniny surfaktantów oraz zawartości fazy wodnej i olejowej na zachowanie się faz w układach. Wykazano, że obecność surfaktantu bardziej hydrofilowego niż monoacyloglicerole wpływa na otrzymanie mikroemulsji zawierających większe stężenia wody.

W publikacji została opisana metoda otrzymywania nanocząstek srebra oraz farb modyfikowanych srebrem i ich wpływ na zahamowanie rozwoju wybranych bakterii i grzybów. Podjęto również próbę porównania wpływu rodzaju prekursora srebra oraz substancji powierzchniowo czynnej na stabilność otrzymanych nanocząstek srebra. Przygotowane mikroemulsje zawierały od 500 do 2000 ppm srebra