Abstract

Budynek zgodny a ideą zrównoważonego rozwoju to system rozwiązań architektonicznych i technicznych otwarty na naturalne otoczenie i głęboko z nim związany. Otoczenie budynków miejskich składa się z elementów antropogenicznych oraz naturalnych silnie przekształconych przez człowieka. W takiej sytuacji hierarchia celów ekologicznych i drogi dochodzenia do nich są inne niż w przypadku terenów otwartych lub o małej intensywności zabudowy. Głównym celem pracy jest usystematyzowanie zależności, jakie zachodzą między klimatycznymi komponentami środowiska a kształtem zabudowy. Odniesiono się do 3 różnych skal przestrzeni – miast jako całości, dzielnic lub dużych fragmentów miast, i bezpośredniego sąsiedztwa budynków. Dzięki temu można lepiej zrozumieć jak kształtowanie morfologiczne zabudowy, formowanie ulic, placów czy indywidualnych obiektów architektonicznych może wpływać na warunki klimatyczne w mieście, w jaki sposób można wykorzystywać istniejące zjawiska lub je modyfikować. Pole badań zawężono do strefy klimatu umiarkowanego, charakterystycznego dla terenu Polski. Praca zawiera także ogólne wnioski i rozważania dotyczące między innymi: problemów komponowania przestrzeni urbanistycznej, zjawiska rozpraszania współczesnych miast oraz procesów proekologicznego projektowania urbanistycznego i architektonicznego. Pozwalają one odnieść problem architektury proekologicznej do szerszego kontekstu urbanistycznego i zarysować ich związek z ideą zrównoważonego rozwoju.

Authors (2)