Abstract

W rozprawie doktorskiej przedstawiono wpływ sposobów suszenia na wiązkość i naprężenia tnące w strefie skrawania, które zgodnie ze współczesną mechaniką pękania można uznać za energetyczne wskaźniki skrawalności. Badania zostały przeprowadzone dla próbek z drewna sosnowego (Pinus sylvestris L.) i bukowego (Fagus silvatica L.) suszonego czterema sposobami. Trzy z nich, to najczęściej wykorzystywane w przemyśle, suszenie w sposób naturalny oraz suszenie w suszarniach komorowej i próżniowej. Czwarte suszenie było zrealizowane z wykorzystaniem doświadczalnej suszarni w środowisku mieszaniny pary wodnej i powietrza w temperaturze około 85°C. Po wysuszeniu próbki zostały poddane testom skrawalnościowym na pilarce ramowej PRW 15M. Na podstawie uzyskanych wartości mocy skrawania wyznaczono, z wykorzystaniem metodyki opartej na współczesnej mechanice pękania, znormalizowane przez gęstość wartości wiązkości i naprężeń tnących w strefie skrawania. Uzyskane rezultaty eksperymentu poddano analizie statystycznej z użyciem jednoczynnikowej analizy wariancji ANOVA. Zaprezentowano również prognozowanie całkowitej mocy skrawania dla pilarki taśmowej z wykorzystaniem wyznaczonych energetycznych wskaźników skrawalności. Uzyskane prognozy zestawiono, dla porównania, z całkowitą mocą skrawania wyznaczoną metodą klasyczną wykorzystującą właściwy powierzchniowy opór skrawania. Wyniki badań wykazują, że sposób suszenia drewna ma wpływ na wartości wiązkości i naprężeń tnących w strefie skrawania, uzyskanych na podstawie testów skrawalnościowych. Jak wykazała analiza statystyczna wpływ ten ma istotne znaczenie dla drewna bukowego, natomiast w przypadku drewna sosnowego różnice nie są statystycznie istotne.

Author (1)