Abstract

Jednym z czynników wpływających na jakość życia w mieście jest jakość powietrza. Wiele wyników badań wskazuje, że niektóre rozwiązania planistyczne i projektowe mogą wpływać na poprawę przepływu powietrza i obniżenie poziomu zanieczyszczeń w miejskich strukturach zbudowanych. Jak dowodzą raporty ekspertów ze Światowej Organizacji Zdrowia, ponad trzydzieści spośród pięćdziesięciu miast w Unii Europejskiej o najwyższych wskaźnikach zanieczyszczenia powietrza jest położonych w Polsce. Ponadto dla wielu polskich miast brakuje kompleksowych badań dotyczących modelu rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń atmosferycznych w odniesieniu do struktury zabudowy i systemu zieleni miejskiej. Dlatego niezbędne jest tworzenie nowych ram miejskiej polityki przestrzennej, które będą uwzględniały te aspekty. W prezentowanych badaniach pokazane są przekształcenia systemów przyrodniczych trzech polskich miast: [1] systemu korytarzy wymiany i regeneracji powietrza w Warszawie, [2] ogólnomiejskiego systemu terenów aktywnych biologiczne w Gdańsku oraz [3] klinowo-pierścieniowego systemu zieleni miejskiej w Poznaniu. Systemy te pełnią rolę korytarzy przewietrzających i mają wpływ na poprawę jakości powietrza atmosferycznego, ale częściowo poddawane są stopniowej zabudowie. Dlatego przedstawione są skala i dynamika zmian dla tych terenów na przestrzeni ostatnich lat, a także prognozowane przekształcenia, wynikające z zapisów dokumentów planistycznych.

Author (1)