Abstrakt

W pracy przedstawiono wybrane problemy lokalizowania obiektów w sieciach radiokomunikacyjnych, w tym komórkowych. W pierwszej kolejności zostały przedstawione nowe zasady budowy i działania systemu wywołania w niebezpieczeństwie na morzu, z wykorzystaniem infrastruktury sieci komórkowej. Na podstawie zebranych danych pomiarowych w warunkach morskich została opracowana nowa, bardziej dokładna metoda estymacji położenia terminala ruchomego na morzu, w porównaniu z metodą stosowaną w platformie lokalizacyjnej operatora sieci komórkowej. Następnie autor pracy zajął się eksperymentalno-pomiarową weryfikacją dokładności estymacji położenia kontenerów w bazie kontenerowej, w skrajnie trudnych warunkach propagacyjnych. Zostały opracowane nowe empiryczne modele propagacyjne do wspomagania procesu projektowania sieci radiokomunikacyjnych w środowisku kontenerowym, które mogą być z powodzeniem stosowane do estymacji położenia obiektów w tym środowisku z wykorzystaniem metody RSS(Received Signal Strength). W dalszym ciągu została zaprezentowana nowa metoda poprawy jakości estymacji położenia terminala ruchomego w sieciach komórkowych UMTS (Universal Mobile Telecommunications System), wykorzystująca zjawisko propagacji wielodrogowej. Obok prac eksperymentalnych, zostały także zrealizowane prace analitycznosymulacyjne, prowadzące do nowych rozwiązań algorytmicznych usług LCS (Location Service), w ramach istniejących standardów sieci komórkowych. W efekcie tych działań został opracowany nowy algorytm, usprawniający realizację usług lokalizacyjnych w asynchronicznych sieciach UMTS. Ważną częścią pracy jest także metodologia projektowania i implementacji usług lokalizacyjnych w sieciach komórkowych. Dla jej przedstawienia opracowano kilka usług lokalizacyjnych, a część z nich została zaimplementowana w rzeczywistych sieciach komórkowych. W końcowej części pracy przedstawiono zasady działania i budowy oryginalnego systemu radiolokalizacyjnego z widmem rozproszonym do zastosowań specjalnych, który został wykonany w formie demonstratora technologicznego. Wyniki eksperymentalne jego funkcjonowania w warunkach rzeczywistych stanowią istotny wkład w rozwój rodzimych systemów lokalizacyjnych, które mogą uzupełniać, a w pewnych warunkach zastępować, satelitarne systemy radionawigacyjne/radiolokalizacyjne.

Autor (1)