Architektura jako środek artystyczny polskiej wizualizacji pamięci o wydarzeniach II wojny światowej
Abstract
Pamięć społeczna odzwierciedla się w sztuce: w obrazach, w druku, a także w kształtowanej przez artystów przestrzeni. Tak jak style w sztuce, tak zmienia się również podejście do upamiętniania i tworzenia miejsc pamięci. Wydarzenia, jakie miały miejsce w XX wieku, sprawiły, że definicja pomnika przekroczyła granice bryły i zawładnęła przestrzeń, wciągając obserwatora w aktywny udział, bo takie właśnie środki uznano za adekwatne w przypominaniu o Holokauście, ataku z użyciem bomby atomowej i innych tragediach nowoczesnego społeczeństwa. W Polsce, począwszy od konkursu konkurs na Międzynarodowy Pomnik Ofiar Faszyzmu w Oświęcimiu z 1958, roku rozpoczął się bogaty rozwój sztuki pomnikowej. Powstające po wojnie założenia pomnikowe integrowały w procesie projektowym zarówno rzeźbę jak i architekturę. Pomnik nie był już tylko formą rzeźbiarską ustawioną na cokole, lecz przestrzennym scenariuszem dającym impuls ku aktywnemu uczestnictwu w upamiętnianiu.
Author (1)
Cite as
Full text
full text is not available in portal
Keywords
Details
- Category:
- Monographic publication
- Type:
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Title of issue:
- Trwałość? Użyteczność? Piękno? Architektura dwudziestego wieku w Polsce strony 153 - 158
- Language:
- Polish
- Publication year:
- 2011
- Bibliographic description:
- Gębczyńska-Janowicz A.: Architektura jako środek artystyczny polskiej wizualizacji pamięci o wydarzeniach II wojny światowej// Trwałość? Użyteczność? Piękno? Architektura dwudziestego wieku w Polsce/ ed. ed. Agnieszka Zabłocka-Kos Wrocław: Wydawnictwo VIA NOVA, 2011, s.153-158
- Verified by:
- Gdańsk University of Technology
seen 163 times