Wyszukiwarka
Architektura jako środek artystyczny polskiej wizualizacji pamięci o wydarzeniach II wojny światowej
Abstrakt
Pamięć społeczna odzwierciedla się w sztuce: w obrazach, w druku, a także w kształtowanej przez artystów przestrzeni. Tak jak style w sztuce, tak zmienia się również podejście do upamiętniania i tworzenia miejsc pamięci. Wydarzenia, jakie miały miejsce w XX wieku, sprawiły, że definicja pomnika przekroczyła granice bryły i zawładnęła przestrzeń, wciągając obserwatora w aktywny udział, bo takie właśnie środki uznano za adekwatne w przypominaniu o Holokauście, ataku z użyciem bomby atomowej i innych tragediach nowoczesnego społeczeństwa. W Polsce, począwszy od konkursu konkurs na Międzynarodowy Pomnik Ofiar Faszyzmu w Oświęcimiu z 1958, roku rozpoczął się bogaty rozwój sztuki pomnikowej. Powstające po wojnie założenia pomnikowe integrowały w procesie projektowym zarówno rzeźbę jak i architekturę. Pomnik nie był już tylko formą rzeźbiarską ustawioną na cokole, lecz przestrzennym scenariuszem dającym impuls ku aktywnemu uczestnictwu w upamiętnianiu.
Autor (1)
Cytuj jako
Pełna treść
pełna treść publikacji nie jest dostępna w portalu
Słowa kluczowe
Informacje szczegółowe
- Kategoria:
- Publikacja monograficzna
- Typ:
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Tytuł wydania:
- Trwałość? Użyteczność? Piękno? Architektura dwudziestego wieku w Polsce strony 153 - 158
- Język:
- polski
- Rok wydania:
- 2011
- Opis bibliograficzny:
- Gębczyńska-Janowicz A.: Architektura jako środek artystyczny polskiej wizualizacji pamięci o wydarzeniach II wojny światowej// Trwałość? Użyteczność? Piękno? Architektura dwudziestego wieku w Polsce/ ed. ed. Agnieszka Zabłocka-Kos Wrocław: Wydawnictwo VIA NOVA, 2011, s.153-158
- Weryfikacja:
- Politechnika Gdańska
wyświetlono 163 razy