Abstract

Zjawisko starzenia się społeczeństwa spowodowane niską dzietnością oraz wy- dłużeniem przeciętnego trwania ludzkiego życia traktowane jest obecnie jako zagrożenie dla rynku pracy. Spadek zasobów siły roboczej w nieodległej przy- szłości grozi niedoborem pracowników, co spowoduje konieczność dokonania zmian w ramach polityki rynku pracy, przede wszystkim przez dążenie do zwięk- szenia aktywności zawodowej w grupie osób starszych, stosowanie m.in. elastycz- nych form zatrudnienia (w tej grupie wiekowej występują bowiem największe rezerwy zatrudnienia). Stosowanie elastycznych form zatrudnienia prowadzi do zwiększenia wydajności pracy oraz spadku kosztów związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi. W dłuższej perspektywie prowadzi do wzrostu zysku oraz zwiększenia konkuren- cyjności zarówno przedsiębiorstw, jak i całej gospodarki. Rosnące znaczenie osób starszych jako uczestników rynku pracy związane jest przede wszystkim z zachodzącymi zmianami społeczno-ekonomicznymi. Zwięk- szenie udziału tej grupy wiekowej w społeczeństwie wymaga podjęcia odpowied- nich kroków, by w pełni wykorzystać potencjał osób starszych. W tym celu ko- nieczne jest niwelowanie barier sprzyjających niskiej aktywności zawodowej poprzez dążenie do wprowadzenia elastycznych form zatrudnienia. Celem autorki jest próba wskazania czynników zwiększających poziom wykorzy- stania niestandardowych form zatrudnienia, traktowanych jako formy wzrostu wskaźnika zatrudnienia osób starszych w Polsce. W części empirycznej przepro- wadzona zostanie ocena sytuacji osób w wieku 60+ na rynku pracy oraz przed- stawiona zostanie kwestia uwarunkowań rozwoju elastycznych form zatrudnienia w tej grupie wiekowej.

Author (1)