Abstract

W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących optymalizacji metodyki oznaczania związków z grupy PCB w próbkach osadów dennych wykorzystując 3 rozpuszczalniki różniące się siłą elucji, polarnością, temperaturą wrzenia oraz toksycznością: dichlorometan, toluen, heksan oraz 3 techniki ekstrakcji związków z grupy PCB z próbek osadów, różniące się m.in czasem ekstrakcji oraz "czynnikiem" wspomagającym ekstrakcję. W wyniku przeprowadzonych badań określono optymalne warunki prowadzenia procesu izolacji tych toksycznych związków z osadów. Opracowany tok postępowania zapewnił możliwość przeprowadzenia badań porównawczych zawartości związków z grupy PCB w próbkach rzeczywistych osadów pobranych w latach 1997 - 2000 w trakcie realizacji międzynarodowego programu badania dorzecza rzeki Odry (IOP), podczas których jako substancję wzorcową wykorzystywano PCB 209 z wynikami uzyskanymi przy zastosowaniu techniki spektrometrii mas rozcieńczenia izotopowego, stosując jako substancję wzorcową mieszaninę 6 związków z grupy PCB znaczonych za pomocą izotopu 13C12.Ponadto podjęto próbę określenia wpływu zjawiska "starzenia" osadów oraz określenia czasu umożliwiającego odtworzenie charakteru wiązania substancji wzorcowych z matrycą osadu.Sprawdzono także, czy obecność siarki w ekstrakcie ozpuszczalnikowym, zawierającym związki z grupy WWA i PCB "sprawia" problemy analityczne, czyli czy utrudnia właściwą interpretacje chromatogramów oraz czy prowadzi to do rozbieżności w uzyskanych wynikach. W pracy przedstawiono również analizę próbek rzeczywistych, w celu określenia źródeł pochodzenia i transportu związków z grupy PCB w osadach dennych (rzeka Odra oraz Zatoka Gdańska).

Author (1)