Abstract

Wiele z istniejących węzłów wymaga integracji pomiędzy poszczególnymi rodzajami transportu pasażerskiego i dostosowania do wymagań osób ze szczególnymi potrzebami, co jest związane z opracowaniem jednolitych standardów dostępności, jednolitej procedury i narzędzi przeprowadzenia oceny dostępności tych węzłów dla OzSP i zaproponowania skutecznych i efektywnych usprawnień. Problemy z samodzielnym i bezproblemowym przemieszczaniem się uwidaczniają się w zależności od klasy i wielkości węzła przesiadkowego (międzynarodowy, krajowy, regionalny, lokalny), jego dostępności, jakości infrastruktury i systemu obsługi. Różnice między przyjętymi rozwiązaniami i stosowanymi udogodnieniami występować mogą nie tylko między węzłami, ale również w obszarze jednego węzła, w zależności od obszaru lub elementu węzła. Sytuacja ta wynika z braku spójnych zasad projektowania obszarów węzłów transportowych traktowanych jako całość, niezależnie od rodzaju podsystemu i odpowiedzialnej jednostki. Nawet w sytuacji stosowania rozwiązań uwzględniających potrzeby poszczególnych grup OzSP, w przypadku braku spójnego podejścia dla niektórych grup – jak np. osoby niewidome – wielość rozwiązań i brak standaryzacji może również stanowić barierę. Dlatego w ramach projektu „Przesiadka bez Barier” podjęto wyzwanie zwiększenia dostępności węzłów przesiadkowych poprzez opracowanie spójnych zasad dla wszystkich elementów Zintegrowanego Węzła Przesiadkowego (budynków, ciągów pieszych, przystanków). Zasady te zebrano i przedstawiono w dokumencie zatytułowanym „Zintegrowane Węzły Przesiadkowe. Standardy Dostępności” (dalej zwanym Standardami Dostępności). Opracowany dokument z jednej strony integruje już istniejące standardy, a dodatkowo rozszerza je o zasady dla miejsc styku infrastruktury poszczególnych rodzajów transportu. Holistyczne podejście, zestawienie zbioru zasad i wytycznych odnoszących się do całego obszaru i wszystkich elementów węzła są podstawą spójnej w skali kraju oceny dostępności ZWP.

Authors (6)