Abstract

Rozprawa poświęcona jest numerycznym metodom syntezy sterowania, w których sterowanie traktujemy jako wieloetapowy proces decyzyjny. W tym przypadku decyzje dotyczące wyboru strategii sterowania podejmowane są w wybranych punktach na osi czasu oraz w przestrzeni stanów badanego procesu. W rozprawie proponuje się dwa podejścia: kombinatoryczne - MOK (metoda optymalizacji kombinatorycznej), agentowe - MOA (metoda optymalizacji agentowej).Podejście MOK opiera się na wykorzystaniu algorytmów optymalizacji dyskretnej w celu wyznaczenia optymalnej ścieżki w grafie przepływowym reprezentującym dynamikę własną analizowanego procesu. Ścieżka ta stanowi reprezentację optymalnej trajektorii punktu pracy, na podstawie której wyznaczane jest sterowanie optymalne (w sensie przyjętych założeń).Podejście MOA wykorzystuje grupy tzw. agentów reprezentujących cząstkowe (bazowe) strategie sterowania. Poszukują one optymalnej trajektorii punktu pracy wykorzystując informacje o dynamice własnej badanego procesu. Pojęcie optymalności związane jest w tym przypadku z minimalizacją wskaźnika kosztu, jaki przypisany jest każdemu agentowi przy przemieszczeniu punktu pracy między dwoma zadanymi lokalizacjami w przestrzeni stanów.

Author (1)