Ogólny cel tego projektu dotyczy badania odpowiedzi układów atomowych i molekularnych na oddziaływanie ze światłem w postaci bardzo krótkich intensywnych impulsów promieniowania laserowego. Zostanie położony nacisk na zbadanie procesów fotodysocjacji w wybranych molekułach dwuatomowych oraz procesu podwójnej jonizacji wybranych atomów. Zostaną wytworzone odpowiednie narzędzia zarówno analityczne, jak i numeryczne do badania tych procesów, w szczególności nastąpi rozwinięcie metod obliczeniowych służących do rozwiązywania zależnego od czasu równania Schrödingera, rozwój metody obliczeniowej J-macierzy i to zarówno w wersji relatywistycznej jaki nierelatywistycznej oraz rozwój analitycznych metod obliczeniowych potrzebnych do odpowiedniego uwzględnienia korelacji dwóch funkcji rozproszeniowych. Pierwsze z czterech z głównych zadań projektu polega na zbadaniu zależnego od czasu procesu fotodysocjacji szeregu molekuł dwuatomowych, takich jak wodorek litu (LiH), jon dimeru litu (Li2+), rubidek potasu (KrB), sodek litu (NaLi) i litek cezu (LiCs). Najpierw zostaną wykonane obliczenia strukturalne danych molekuł dwuatomowych prowadzące do otrzymania, w przybliżeniu Borna-Oppenheimera, krzywych adiabatycznych energii potencjalnych, współczynników radialnych sprzężeń nieadiabatycznych i dipolowych momentów przejść elektronowych w funkcji odległości międzyjądrowej. W drugim głównym zadaniu bardzo ważnym aspektem w zrozumieniu oddziaływania bardzo krótkich impulsów z materią jest uwzględnienie efektów związanych ze zjawiskami nieliniowymi. Obecnie można zaobserwować bardzo intensywny rozwój tej gałęzi nauki, począwszy od zastosowania zjawisk nieliniowych w telekomunikacji, elektronice czy w końcu dla celów poznawczych w tym badaniu nowych materiałów. Trzecie z głównych zadań do wykonania koncentruje się wokół poprawnego opisu podwójnej fotojonizacji, gdzie dwa fotony powodują wystrzelenie z atomu lub jonu dwóch elektronów. Zostaną rozpatrzone elementy następującej serii izoelektronowej: H-, He i Li+. W tej dziedzinie istnieją bardzo znaczące różnice pomiędzy danymi doświadczalnymi i dotychczas otrzymanymi wynikami teoretycznymi. Czwarte z głównych zadań polega na rozwinięciu programów implementujących metody J-macierzy w dwóch wersjach: nierelatywistecznej i relatywistycznej. W pierwszej fazie testowania zostaną przeprowadzone obliczenia dla dobrze znanych rozwiązań rozpraszania elektronów na modelowych potencjałach.