Jedną z metod walki z hormono-zależnym rakiem piersi (HDBC) jest terapia hormonalna. Polega ona na podawaniu substancji, które hamują działanie enzymów odpowiedzialnych za biosyntezę steroidów (szczególnie estrogenów) stymulujących rozwój tkanki nowotworowej. Naukowcom udało się zidentyfikować trzy szlaki enzymatyczne odpowiedzialne za biosyntezę aktywnych form estrogenów: aromatazy, dehydrogenazy 17β-hydroksysteroidowej oraz sulfatazy steroidowej (STS). Przez wiele lat substancje takie jak tamoksyfen czy anastrozol były stosowane w leczeniu raka piersi u kobiet w okresie pre- i postmenopauzalnym. Niestety, z powodu licznych skutków ubocznych oraz wielu przypadków nawrotu nowotworu konieczne jest opracowanie nowych inhibitorów. Wyniki ostatnich badań pokazały, że aktywność STS w nowotworowej tkance raka piersi jest milion razy wyższa od aktywności aromatazy . Oznacza to, że sulfataza steroidowa odgrywa kluczową rolę w rozwoju raka piersi przez co jest atrakcyjnym celem molekularnym pozwalającym na skuteczniejszą walkę z HDBC. Przez kilka ostatnich lat trwały intensywne badania nad odkryciem nowych inhibitorów STS. Kluczowe okazało się zastąpienie w steroidowej strukturze inhibitorów ugrupowania siarczanowego amidosiarczanowym, powodującym nieodwracalne zahamowanie aktywności STS. Niestety, większość substancji, wykazujących wysoki poziom inhibicji STS posiadały niepożądane właściwości estrogenowe, które prowadziły do progresji nowotworu. W celu zniwelowania tych właściwości rozpoczęły się prace nad związkami, które w bardzo dobry sposób naśladują steroidową strukturę naturalnych substratów STS i jednocześnie nie wykazują właściwości estrogenowych. W wyniku tego otrzymano ogromną grupę związków, do których zalicza się między innymi pochodne triazoli, benzofenoli, bifenyli czy fenyloindoli. Niniejszy projekt zakłada projektowanie, syntezę oraz badanie aktywności biologicznej nowych inhibitorów sulfatazy steroidowej. Za pomocą technik modelowania molekularnego możliwe będzie wyselekcjonowanie najbardziej obiecujących związków, co pozwoli ograniczyć czas oraz koszty przeprowadzanych badań. Otrzymane nowe inhibitory STS zostaną poddane badaniom aktywności biologicznej w testach in vitro. Dzięki temu planujemy otrzymać szereg nowych substancji, które znajdą potencjalne zastosowanie w terapii HDBC