Abstrakt

Praca dotyczy żelbetowych wsporników belek, które uzyskuje się na skutek podcięcia końca belki. Wsporniki belek wykorzystywane są do konstruowania przegubów Gerbera oraz do zmniejszenia wysokości oparcia belki na słupach lub innych belkach. Celem pracy było określenie wpływu przyjętych parametrów na zarysowanie i nośność żelbetowych wsporników belek, na podstawie badań eksperymentalnych. Najważniejsze parametry zmienne przyjęte do programu badań to: sposób obciążenia (wpływ dodatkowej siły poziomej), wielkość podcięcia belki (wsporniki "wysokie" lub "niskie"), typ zbrojenia (zbrojenie ortogonalne lub trajektorialne) oraz jego wielkość i zakotwienie. Badania przeprowadzono na elementach w skali naturalnej, konstruując do tego specjalne stanowisko badawcze, na którym można było wywołać dodatkową siłę poziomą. Analizę dokonano dla dwóch stanów, przed i po zarysowaniu. W pierwszej fazie zastosowano bazującą na teorii sprężystości metodę elementów skończonych. W drugiej fazie (po zarysowaniu) wykorzystano metodę kratownicową (Strut and Tie Method), która umożliwiła przeprowadzenie głębszej analizy rozkładu sił ściskających w stanie granicznym nośności w umownych zastrzałach ściskanych przyjętego modelu. Badania wykazały bowiem, że w przypadku silnie zbrojonych wsporników niskich (o małych wymiarach) przy sprawdzeniu nośności ściskanych krzyżulców konieczna jest znacząca redukcja wytrzymałości betonu na ściskanie. W pracy podano kilkanaście zasadniczych wniosków w aspekcie parametrów zmiennych wynikających z samych badań eksperymentalnych jak i przeprowadzonej analizy teoretycznej.

Autor (1)