Abstrakt

Sytuacja po II wojnie światowej, zniszczenia Gdańska i Pomorza, odbudowa przemysłu, przejmowane i uruchamiane zakłady przemysłowe wymagały coraz większej liczby fachowców, kadry inżynierskiej i technicznej. Z inicjatywy pracowników naukowych Politechniki Gdańskiej oraz techników zatrudnionych w przemyśle w październiku 1948 r. powstała samodzielna wyższa uczelnia techniczna: Wieczorowa Szkoła Inżynierska w Gdańsku dla pracujących, pierwsza w Polsce szkoła tego typu. Z czasem podobne szkoły powstały m.in.: w Białymstoku, Bydgoszczy, Lublinie, Poznaniu, Radomiu, Zielonej Górze. Gdańska WSI opierała się na kadrze naukowej Politechniki Gdańskiej. 96% pracowników naukowych stanowili profesorowie i asystenci uczelni, co miało zasadniczy wpływ na poziom nauczania. Czas trwania studiów wynosił 7 semestrów, a po ich ukończeniu absolwenci otrzymywali tytuł inżyniera. Od początku powołane zostały do życia 4 wydziały: Architektury, Elektryczny, Inżynierii Lądowej i Wodnej oraz Mechaniczny. W 1951 roku powołano Wydział Budowy Okrętów. Od 1949 roku WSI została przejęta i finansowana przez Naczelną Organizację Techniczną. Z dniem 1 stycznia 1951 r. przejęło szkołę Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, jako Wieczorową Szkołę Inżynierską w Gdańsku. Absolwenci WSI, którzy w trakcie studiów musieli pogodzić trud pracy zawodowej z nauką, okazali się bardzo cennymi inżynierami i mogli bezpośrednio kierować produkcją na wysokim poziomie. Zarządzeniem w 1955 r. Minister Szkolnictwa Wyższego przekształcił Wieczorową Szkołę Inżynierską w Studium Wieczorowe Politechniki.

Autor (1)