Abstrakt

W pracy przedstawiono zastosowanie metody georadarowej do diagnostyki konstrukcji żelbetowych. Metoda GPR (z ang. ground penetrating radar) należy do grupy badań nieniszczących NDT (z ang. nondestructive testing). Jest ona powszechnie stosowana m. in. w archeologii, geologii i budownictwie. Dzięki tej metodzie możliwa jest identyfikacja warstw geologicznych, podziemnej infrastruktury a także zbrojenia i potencjalnych uszkodzeń konstrukcji budowlanych. Georadar wykorzystuje zjawisko odbicia fali elektromagnetycznej na granicy ośrodków o różnej przewodności i przenikalności elektrycznej. Pozwala to na szybkie i dokładne określenie kształtu i głębokości położenia identyfikowanego obiektu (inkluzji) w danym ośrodku. Podstawowym zobrazowaniem używanym w metodzie georadarowej jest tzw. skan typu B, składający się z poszczególnych sygnałów czasowych zarejestrowanych w kolejnych punktach przestrzeni tworzących plan czasowo-przestrzenny. Przedmiotem przeprowadzonych badań była prefabrykowana płyta żelbetowa. Do identyfikacji prętów zbrojeniowych zastosowano georadar Alladin włoskiej firmy IDS. Użyto anteny ekranowanej, dipolowej o wysokiej częstotliwości pracy (2 GHz). Taka antena zapewnia dużą rozdzielczość obrazu, ale jednocześnie charakteryzuje się małą głębokością penetracji fali do ok. 0,5 m. Na płycie wykonano profile podłużne (L) i poprzeczne (T). W celu interpretacji wyników przetworzono dane z georadaru za pomocą różnych filtrów i wzmocnień dostępnych w programie GRED HD. Za pomocą tego samego oprogramowanie wykonano również wizualizację zbrojenia płyty w przestrzeni trójwymiarowej. Porównano wyniki badań z rysunkiem projektowym belki.

Autor (1)