Abstract

Rtęć (Hg) jest metalem ciężkim o znanej i szeroko badanej toksyczności. Toksyczność rtęci zależy od formy chemicznej tego pierwiastka. Metylortęć (MeHg) jest uważana za najbardziej toksyczną formę rtęci, która po spożyciu jest bioakumulowana i biomagnifikowana w organizmach znajdujących się na kolejnych, następujących po sobie, ogniwach łańcucha pokarmowego. W ekosystemach wodnych, mikroorganizmy przekształcają nieorganiczne formy rtęci w metylortęć. Ta organometaliczna forma może łatwo przenikać przez błony komórkowe i odkładać się w tkankach, wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, blokuje również miejsca wiązania enzymów oraz utrudnia syntezę białek. W związku z tym, że rtęć stanowi poważne zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego, konieczne stało się opracowanie metodyk analitycznych, które będą stanowiły narzędzia do uzyskiwania wiarygodnych informacji analitycznych. W niniejszym rozdziale zestawiono najważniejsze informacje na temat rtęci i jej chemicznych form, źródeł emisji tego pierwiastka do środowiska oraz globalnego cyklu rtęci. Dodatkowo, na podstawie wyników oznaczeń całkowitej zawartości rtęci i jej związków, scharakteryzowano pojęcia bioakumulacji i biomagnifikacji rtęci wzdłuż łańcucha pokarmowego. W rozdziale opisano również metody analityczne wykorzystywane w oznaczaniu rtęci i jej związków.

Authors (4)