Abstract

Rewitalizacja terenów poprzemysłowych i obiektów poprzemysłowych jest procesem długoterminowym i wieloetapowym. W pierwszym etapie rewitalizacji ważna jest ocena materialnej, emocjonalnej i użytkowej wartości zachowanego dziedzictwa kulturowego. Na przykładzie projektu rewitalizacyjnego, który trwa od 1996 r., Na dawnych obszarach Stoczni Gdańskiej, w których znajdują się pozostałości Stoczni Cesarskiej i Stoczni Schichau, przedstawiono proces formułowania wartości zachowanego dziedzictwa kulturowego . Przedstawiono także wpływ tego procesu na kolejne etapy rewitalizacji Młodego Miasta w Gdańsku. Stocznia Gdańska jest kolebką Solidarności, więc wartość emocjonalna związana z wydarzeniami towarzyszącymi tworzeniu ruchu Solidarności została uznana za dominującą. Tylko dwa obiekty zostały wpisane do rejestru zabytków; Sala BHP i Plac Solidarności. Po uchwaleniu Lokalnego planu rozwoju wielu inwestorów rozpoczęło wiele inwestycji bez kompleksowych zintegrowanych działań. Rozpoczęto rozbiórkę zachowanych hal i demontaż wyposażenia stoczni. Spowodowało to, że w 2015 r. Doceniono wyjątkowość zachowanego kompleksu poprzemysłowego, kwalifikującego go do włączenia na listę światowego dziedzictwa. W 2018 r. Wojewódzki konserwator zabytków pomorskich rozpoczął procedurę wpisu zachowanych obiektów do rejestru zabytków. Spowodowało to zawieszenie wszystkich inwestycji, które legalnie rozpoczęły się na obszarze objętym postępowaniem. Brak właściwej oceny wartości kulturowej dziedzictwa materialnego na etapie przygotowania procesu rewitalizacji doprowadził do utraty części tego dziedzictwa i spowodował wzrost ryzyka działań inwestycyjnych w tym obszarze.

Author (1)