W artykule zwrócono uwagę na tendencje dezintegracyjne w aglomeracji gdańskiej oraz wskazano w jaki sposób należy im zapobiegać.

Kryzys przestrzeni publicznych współczesnego miasta identyfikowany jest z kryzysem całego miasta i jego lokalnej społeczności. Jest to uzasadnione faktem, że to właśnie przestrzeń publiczna stanowi o istocie miasta jako zjawiska kulturowego, zwłaszcza w kręgu kultury europejskiej. Przyczyn kryzysu dopatrywać się można w rysującej się dysharmonii między potrzebami społecznymi a formą przestrzeni służącą tym potrzebom.

Treścią artykułu są wnioski poznawcze i aplikacyjne wyprowadzone z prac nad projektem badawczym KBN, opublikowanej w pracy zbiorowej pod redakcją M. Kochanowskiego. Wnioski dotyczą oceny przestrzeni publicznych miast polskich, ich szans i zagrożeń, oraz pożądanych działań na rzecz ich rewitalizacji.